Živojin Pavlović

Živojin Pavlović (Šabac, 1933 – Beograd, 1998.) jedan je od najznačajnijih književnih i filmskih autora druge polovine XX veka. Jedan je od nosilaca „crnog talasa“ u modernoj umetnosti. Tokom tridesetogodišnjeg rada snimio je šesnaest filmova i objavio šest knjiga priovedaka, trinaest romana i više od deset knjiga novela, proznih fragmenata, dnevničkih zapisa i eseja. Ovenčan je najznačajnijim nagradama za scenaristička i rediteljska postignuća (pulska „Zlatna arena“, berlinski „Srebrni medved“, venecijanski „Zlatni lav“). Nosilac je prestižnih nagrada za književno stvaralaštvo, Andrićeve nagrade i nagrade Isidora Sekulić, dvostruki je dobitnik Ninove nagrade. Smatran je stvaraocem koji „piše filmskom kamerom i snima pisaćom mašinom“. Dovoljno je izdvojiti samo neke od filmova kao što su Buđenje pacova, Zaseda, Kad budem mrtav i beo, i romane kao što su Zadah tela, Zid smrti, Lapot, Oni više ne postoje, i spoznati veličinu i značaj Pavlovićevog stvaralaštva u istoriji srpske i jugoslovenske umetnosti.