Danjan Čen

Danjan Čen (1958) je jedna od najpoznatijih i najpopularnijih kineska književnica današnjice. Većina njenih knjiga (objavila ih je više od četrdeset) ima status bestselera, a nekoliko je prevedeno na više svetskih jezika. Šangajska princeza je njena prva knjiga prevedena na srpski jezik. Rođena je u Pekingu, kao dete se sa roditeljima preselila u Šangaj, gde i sada živi i smatra se jednim od živih kulturnih simbola tog grada.

Diplomirala je kinesku književnost na Univerzitetu u Istočnoj Kini, radila kao reporter u magazinu za decu, a počela je kao dečji pisac. Njena knjiga Smrt učenice (1990) uvrštena je u 100 najboljih dečjih knjiga sveta. Na posebno veliki odziv čitalaca naišle su njene knjige na temu politike jednog deteta u Kini, o kojoj je pre nje vrlo malo pisano. Za autobiografski roman Devet života (1992), o iskustvima dece u vreme Kulturne revolucije u Kini, dobila je Uneskovu „Nagradu za mir“, bila nominovana za „Nemačku književnu nagradu za mlade pisce“ 1996. godine i bila dobitnik još nekoliko ne manje važnih međunarodnih priznanja.

Najpoznatija je po takozvanoj Šangajskoj trilogiji koju čine publicističke knjige Šangajska memorabilija (1998), Šangajska princeza (1999) i Šangajska lepotica (2000).

Od 2014. godine Danjan Čen je u tri maha boravila u Srbiji, posle čega je objavila više dužih i kratkih tekstova i dva kratka autorska filma o Srbiji i njenoj istoriji. Teme filmova su kult kneza Lazara i Hazarski rečnik Milorada Pavića, koji je bio njena velika književna inspiracija. Ona je pomogla promociji u Kini našeg nobelovca Ive Andrića, a jedna od ličnosti kojoj se divi je i Gavrilo Princip. Njena poslednja knjiga Zemlja uhvaćenih snova govori baš o Srbiji, a na Sajmu knjiga u Šangaju u avgustu 2016. bila je jedna od najzapaženijih knjiga.