Romanom Persijsko ogledalo, čije je obnovljeno izdanje u vašim rukama, Miomir Petrović je započeo svojevrsnu metafizičku avanturu na Orijentu, Bliskom istoku i Kavkazu koja će se nastavljati romanima Arhipelag i Libansko leto.
Persijsko ogledalo, pre sedam godina kao i sada, stoji pred čitaocima kao metafizička drama ali i roman reka koji krivuda kroz bespuća Bosne, Turske, Jermenije, Azerbejdžana i Irana ali još više kroz vekove i besmrtnu poeziju persijskih pesnika Nevaija, Nesimija, Fuzulija i Nezamija. Ovom rekom plovi Miloš Zurbaran, ukleti Srbin jermenskog porekla, čovek u stalnoj potrazi za likom čiji je on sam odraz – za svojim dvojnikom, svojim poreklom, svojom sudbinom. Jedine amajlije koje ga prate na tom putu su knjiga U znaku ribe Nemanje Mitrovića i upozorenje Korta Maltezea da susret sa onim koji nema senku znači kraj onoga koji je ima.
Persijsko ogledalo je pokušaj da se na mestu istorijskog sudara ali i prožimanja civilizacija, religija i etnosa sagleda Balkan sa svim svojim iskustvima i ispitima, svim datostima i usudima. Da se sagledamo sami. Da se oseti dert, to melanholično uživanje u bolu svojstveno orijentalnoj čulnosti, iskušenja pušionica opijuma, drugačijeg koncepta vremena i drugačijeg, u odnosu na evropsko antipodskog samoosećanja. Pred čitaocima je roman-arabeska koji se prvenstveno bavi „mostom“ Istoka i Zapada na kome, na našu sreću ili nesreću, vekovima stanujemo.

Najzanimljivije knjige pišu pisci koji se upute putevima kojima ostali ne smeju da krenu.
Glas

Nakon samo pet-šest godina otkako je ušao u srpsku književnost, Miomir Petrović ’Persijskim ogledalom’ potvrđuje izuzetan dar, jedan od najosobenijih na kraju prošlog i početkom ovog veka.
Politika

Ovaj roman se čita kao i kao vibracija među posvećenicima. To autor i ne krije. Otkrivajući predversičkog dvojnika u tekstovima Nemanje Mitrovića, Petrović snagom  epifanijskih gejzira istu snagu čudesnog opštenja i saosećanja daje vodi, pesku, leptirici, muvi iznad baklave i zalazećem suncu u Tabrizu.
Dnevnik